فَلَآ أُقْسِمُ بِٱلْخُنَّسِ. ٱلْجَوَارِ ٱلْكُنَّسِ. وَٱلَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ. وَٱلصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ. (تکویر ۱۵-۱۸)
اگر بزرگترین مهربانی ها گریستن بر لاشه آن که خود دریده ایی نیست پی چیست؟
فوت کنیم به زورق خیالی از بی عاری و بیکاری
خستگی تنم کم شده
باید پیاده روی طولانی ایی برم
چنان که بعد از برگشتن
عزیزترین شی خانه
بسترم باشه
شبها به پهلوی راست،
جنین وار و در خود خمیده می خوابم.
در تولد چه خیری دیدم
که تبدیل به آیین شبانه اش کرده‌ام؟
نیزه های فلزی
جوش داده شده به کناره بیرونی پنجره های دانشگاه
که پرندگان نرینند روی تمیزیشان
و من در این فکر که
کمی عن بد هم نبود!
قوی تنهای دریاچه
چیزی می ساییدیم
می آمد
غذا می دادیم
دوبار جریمه شدیم
در نهایت وقتی دیدند نمی توانیم غذا ندهیم
قو را بردند دریاچه ایی دیگر
قو که تنها بود
و جز غذا چیزی نمی خواست
ما دوباره آواره ی ذهنی شدیم
نقطه صقلی
که کنده شد
ما ماندیم و نیم کت های عشاق معلق کنار دریاچه
لوسی پنج سال دارد
هر روز صبح با مادرش به فروشگاه می روند
غذا می خرن
آخه باید همه چی تازه باشه
گل آخرین چیزیه که لب صندوق می خرن
بر می گردن
مامان گل رو کنار پنجره آشپزخونه می ذاره
برای این که حواسش به لوسی باشه او رو
طرف دیگه ی پنجره آشپزخونه روی کابینت می شونه
سعی می کنه براش قصه ایی جور کنه تا حوصلش سر نره
لوسی اما
تو فکر گل های دیروزه که رفتن تو سطل آشغال زیر ظرف شویی و درب روشون بسته شده
آیا تو تاریکی راحت ترن؟
شب موقع شام
وقتی بابا هم هست
دور میز
لوسی می گه
گل های دیروز تو سطل آشغالن
مامان میگه
داشتن خشک می شدن عزیزم
لوسی می گه
گل که خشکش قشنگ تره
بابا می گه
گل خشک قشنگ نیست
گلی که خشک شدنش رو دیدی قشنگه
هر سه موافق بودن
همچنین موافق بودن که راهی نیست
و گل خشک شده روز قبل رو باید دور ریخت
حتی اگر گل تازه برای روز جدید نداشته باشم
شام تموم شد
ظرف ها شسته شد و تو کابینت های تاریک آشپزخونه رفتن
و همه به تخته خواب های تاریک
لوسی تو خواب دید
پیش مامانش گریه می کنه و میگه
مامان. اینجا تاریکه و بوی آشغال میاد
مامان میگه
برای سن تو این حرف ها هنوز خیلی زوده!
بعدا ها راجعش صحبت می کنیم.
رگبار آمد و رفت
تنم به سردی تازیانه ها نواخت
هنوز هست
سردی قطره ها
یادِ شلاق ها
جانم آرام اما
که این نیز گذشت
موقع آغوشیدنم،
زیاد فشارم ندهید
آخر که بیرون از صدفم
از خانواده نرمتنانم!