فَلَآ أُقْسِمُ بِٱلْخُنَّسِ. ٱلْجَوَارِ ٱلْكُنَّسِ. وَٱلَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ. وَٱلصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ. (تکویر ۱۵-۱۸)
سوگند به اختران پنهانشونده،
که راه میخرامند و در ظلمت فرو می نشینند
و به شب، آنگاه که آرام آرام واپس مینشیند
و به سپیده دم، آنگاه که نفس میکشد
