شبها به پهلوی راست،
جنین وار و در خود خمیده می خوابم.
در تولد چه خیری دیدم
که تبدیل به آیین شبانه اش کرده‌ام؟
Categories
Author: Mohammad Rahmani
Artificial Intelligence Senior Scientist @ Alpen-Adria-Universität Klagenfurt
نیزه های فلزی
جوش داده شده به کناره بیرونی پنجره های دانشگاه
که پرندگان نرینند روی تمیزیشان
و من در این فکر که
کمی عن بد هم نبود!
Categories
قوی دریاچه
قوی تنهای دریاچه
چیزی می ساییدیم
می آمد
غذا می دادیم
دوبار جریمه شدیم
در نهایت وقتی دیدند نمی توانیم غذا ندهیم
قو را بردند دریاچه ایی دیگر
قو که تنها بود
و جز غذا چیزی نمی خواست
ما دوباره آواره ی ذهنی شدیم
نقطه صقلی
که کنده شد
ما ماندیم و نیم کت های عشاق معلق کنار دریاچه
لوسی پنج سال دارد
هر روز صبح با مادرش به فروشگاه می روند
غذا می خرن
آخه باید همه چی تازه باشه
گل آخرین چیزیه که لب صندوق می خرن
بر می گردن
مامان گل رو کنار پنجره آشپزخونه می ذاره
برای این که حواسش به لوسی باشه او رو
طرف دیگه ی پنجره آشپزخونه روی کابینت می شونه
سعی می کنه براش قصه ایی جور کنه تا حوصلش سر نره
لوسی اما
تو فکر گل های دیروزه که رفتن تو سطل آشغال زیر ظرف شویی و درب روشون بسته شده
آیا تو تاریکی راحت ترن؟
شب موقع شام
وقتی بابا هم هست
دور میز
لوسی می گه
گل های دیروز تو سطل آشغالن
مامان میگه
داشتن خشک می شدن عزیزم
لوسی می گه
گل که خشکش قشنگ تره
بابا می گه
گل خشک قشنگ نیست
گلی که خشک شدنش رو دیدی قشنگه
هر سه موافق بودن
همچنین موافق بودن که راهی نیست
و گل خشک شده روز قبل رو باید دور ریخت
حتی اگر گل تازه برای روز جدید نداشته باشم
شام تموم شد
ظرف ها شسته شد و تو کابینت های تاریک آشپزخونه رفتن
و همه به تخته خواب های تاریک
لوسی تو خواب دید
پیش مامانش گریه می کنه و میگه
مامان. اینجا تاریکه و بوی آشغال میاد
مامان میگه
برای سن تو این حرف ها هنوز خیلی زوده!
بعدا ها راجعش صحبت می کنیم.
شاید چنین باشد که خیر از دل شر زاده می شود به مثابه اینکه خیر از رحم شر تغذیه می کند و بعد در اوج پشیمانی اما ارضا زاده می شود. مگر نه این که بعد از سخت ترین هم آغوشی ها با زنان آن را محکم تر و این بار تماما از سر عطوفت در آغوش می گیرم حال آنکه لحظاتی پیشش می کوبیدیمش و در ذهن و کلام خفیف ترین ها می پروریدیم و بیرون می ریختیم؟ پس چه می شود که درست لحظاتی بعد از اوج یادمان می افتد آن چه در برابر ماست چقدر دوست داشتنیست.
بطری غنچه های گل محمدی که مادرم برام گذاشته بود خالی شده و حالا که خالی شده تازه بوی مادر رو می ده. به قول گروس:
چیزی در این قفس خالی هست که آزاد نمی‌شود
این شعر همیشه یادم می انداخت که یادِ آنچه از ما دریغ شد هرگز فراموش نشد
که امروز معنایی جدید هم یافت
Categories
سردی شلاق ها
رگبار آمد و رفت
تنم به سردی تازیانه ها نواخت
هنوز هست
سردی قطره ها
یادِ شلاق ها
جانم آرام اما
که این نیز گذشت
ذهنیات یک حلزون
موقع آغوشیدنم،
زیاد فشارم ندهید
آخر که بیرون از صدفم
از خانواده نرمتنانم!
کمی شورش
کمی طغیان
کجا این خروشان دریایم
آرام شد؟
از کدام خواب،
به کدام رویا،
رسیدم به این ساحلِ آرامش
راستی،
دریا هستم
یا
مسافر بوده ام؟
هر چه بوده بعد از خواب شب گذشته اتفاق افتاده.
آنگاه که به خواب رفتم و
صبح که بیدار شدم
هر چه از پنجره بیرون را نگاه کردم
هیچ از سایه ی خودم بر جهان ندیدم
یا من دریایم
یا آخرین سفر به پایان رسیده
پروردگارا،
مرا از گزند صبحگاهی خودم
در امان دار
آن مار خفته که در کمین است
که چون چشم گشایم
نیش بودنم را
بر من بگزد
و زهر سرد ملال را
به خونم ریزد
البته من نمی گویم شادی روزگاران باشد
غم باشد یا خشم یا انتقام و مبارزه
یا توطئه های ذهنی
فقط ملال نباشد