آن نسیم بی کلام که همیشه در رفتن بود
Author: Mohammad Rahmani
Artificial Intelligence Senior Scientist @ Alpen-Adria-Universität Klagenfurt
Categories
Seid böse!
Wenn ich der Anführer der Unruhestifter wäre,
würde ich ihnen zurufen:
„Seid böse!
Ich bin der Messias.
Bis zum Jüngsten Tag trage ich eure Schuld auf meinen Schultern,
bis ich sie dem Heiligen Geist wieder öffne.“
Categories
بزدل
بزدل تر از آن که از انتقام و مبارزه می ترسد، آن است که امید را در خود می کشد. امید یعنی احتمال پیروزی را به نفع شکست نادیده گرفتن. آنقدر که آدمی از ناتوانی در زانو در بغل بگیرد و در تنگ تر ین گوشه جهان منتظرِ رحیمی، نجات بخش، چیزی باشد. اگر این نوشته را می خوانی بدان و آگاه باش که برای بزرگترین مشکلتات قدم های بسیار کوچکی هست که می توانی آنقدر برداری تا به افق قدم های بزرگ تر برسی.
من دوتا هستم
یکی روحم
و دیگری آن که آن را به دوش می کشد
دومی جسمم نیست
همانیست که مداوم می گوید
از پس این پیچ
نسخه دیگری از تو
چمباتمه زده در آرامش
چپقی دود می کند!
خودکشی آخرین تصمیم شجاعانه ایست که انسان می تواند بر علیه نظام هستی بگیرد
Categories
دشمن واقعی
دشمن واقعی آن خیالیست که بی اجازه به ذهنت یورش آورد و امید را کشت و اندک شادی و رضایت را از تو گرفت نه آن انسان ها که به تو ظلم کردند. مبارزه را از ذهنت شروع کن و البته حتما به بیرون هم گسترش بده
Categories
تداوم شیرینی قبل از خواب
امروز دیدمت
اما الان دیگر وقت ندارم به تو فکر کنم
باید همبرگر مشتری را آماده کنم
روبروی اجاقی که گرمایش به صورتم می خورد
زیر دوربینی که رییس کیفیت کارم را می سنجد
نزدیک مشتری ایی از عجله نوک کفشش را تق تق به زمین می زند
اگر انعکاس چهره ات در خاطره ام افتاده باشد
این شیفت که تمام شود،
شب در رختخواب
تصویرت را دوباره از این دریاچه ی آرام شده ام خواهم گرفت
روی مویت یک نیلوفر خواهم گذاشت
آغوشِ محکمی از تو خواهم گرفت
و دوباره برای دیدن چهره ات
شانه هایت را دور می کنم
تو لبخندی می زنی
و می گویی عزیزک ساده دلم
تا خواب نرسیده
برو سراغ تصویر بعدی
روحم از حس انتقام در عذاب است.
روحم از بودن اصلا در عذاب است.
چون می دانم آبستن رنج دادن خود است.
چرا که خود را به رنجوری عادت داده است.
چرا زبان و انتقام مثل شمشیر آنقدر جانی نیستند که یا رنجش را و یا رنجت را یکبار برای همیشه تمام نمی کنند؟
چرا عصر شوالیه ها تمام شد؟
چرا دوران دوئل ها تمام شد؟
چرا من دیر و در جای نادرست به دنیا آمدم؟
نه
اگر در عصر شوالیه ها هم بود نمی دانستم برای کدام غرور شکسته ام باید بجنگم.
اوف. در لحظه خوب باید جنگیدن شاید و در آینده فراموش کردن.
اگر فراموشی فریبی بیش نباشد
Categories
خشمم. آن راهوار معنا بخش
چیزی بنویسم
که بر خشمم مهار زند
این چموش حیوانِ شیهه کش
که از خاطرات دور مرا با خود تا لبه ی پرتگاه اکنون کشانده
و اینجا روی دو دست خود بلند شده و شیهه کشان فریاد می کشد
انتقام بکش!
حتی اگر به تلافیشان سقوط کنی
فشار از سینه ات خواهد رفت
و دوباره با افتخار و بی من به بلندای همین پرتگاه می رسی
من اما در تردید
با افتخار یا بی آن
به بلندای اکنون رسیده ام
کاش خشم به جای سینه ام
خرمن هایِ پشت سرم را آتش زده بود
در این غروب پاییزی
اما نه.
بی آتش خشمم
چون گلی تنها
در نوسان نسیم زمان خاطرات خواهم بود
Categories
شرور باشید
اگر دسته ایی جنگجو در فرمان داشتم،
اولین سخنم قبل از هر نبرد با ایشان این بود که
ای دلیرانم شما شرور باشید که
مسیحتان من و بار گناهانتان بر دوشم